Plastics suck. This is will be my public list of finding new sources of plastic-less life. Kitchen Consumables in modern city kitchens is always attached to some form of plastic consumption. Either the whole product is made out of plastic for no particular inherit reason or warped with plastic only to be discarded as soon as main item is consumed. This makes it frustrating to buy glossaries, carry them only several meters and create a bag full long lasting waste.

This is a somewhat an ice breaker, a conversation starter, semi-joke story that I have told for a while now. My frequent companions heard this so many times, they simply talk to someone else or leave completely when I decide to take hostage new inocent audiences. The Roman Empire jokes were and still are a common thing between my friends. Most noticeable one is “inviting” people who practices unexpected culinary choices to the north of the Alps.

Uzun zamandır yaşanmamış güzel bir an oldu hayatımda geçenlerde. Konstantiniyye’yi güzel yapan şeylerden bir tanesi rahat geçen uzun yolculukların yarattığı sosyallikti. Genelde vapurda yaşanan bu anlarda, insanların elinde bulunan fiziki gazetelere kaydırılan gözlerinden doğan gündeme ilişkin sohbetlere girilir, yolculuklar boş geçmezdi. Artık hayatımızda fiziki şeylerin kalmamasından mı yoksa şehirde rahat bir yolculuğun imkansızlığından mı bilinmez eskiden kalan bu anılarıma yenileri pek eklenmiyordu. Burada anlatacağımdan bir önceki anımın üzerinden üç yıldan fazla geçti.

Bu minik bilgisayar kanımca üretilmiş en ikonik UMPC adayları arasında sayılır. Panasonic’in meraklıları tarafından gayet iyi bilinen dayanıklı bilgisayar modelleri olan Toughbook serisinin en küçük parçası. 2014 Yılında piyasadan çekildiğinde $1400 gibi bir fiyata satılan bu cihazı artık çok uygun fiyatlara almak mümkün. Sadece endüstriyel tasarım çizgisini takdir etmek için bile bu paraya değer. Bir saha bilgisayarı olması için tasarlandığından CF-U1 tek çekirdekli Intel Atom işlemcisiyle kimi uygulamalar için fazlasıyla güçsüz sayılır.

Başlık her ne kadar “click-bait” niteliğinde olsa da aslında bu yazının tam olarak kastetmeye çalıştığı noktanının en net özetini ifade ediyor. Yakın zamanda insanların, insanca yaşamak için mahremiyete ihtiyaç duymasının maddi gerekliliklerinden biri üzerine düşünme fırsatı buldum. Bu o kadar temel bir gereklilik ki; hava, su gibi maddi kaynaklarla kıyaslanabilecek kadar elzem ve tükenebilen bir kaynak: Gürültü. Ses veya ışık gibi toplumun ortak eylemlerinin yarattığı bilgi gürültüsü bahsetmek istediğim. Bu iddialı ifadeye nasıl vardığımı açıklamak isterim.